آغاز جوجوتسو فنلاندی 

جوجوتسو در ابتدا در فنلاند در آغاز قرن بیستم معرفی شد، تنها چند سال پس از رسیدن این ورزش به اروپا. وایکینگ کرونهولم سوئدی از هلسینکی بازدید کرد و جوجوتسو را در سال 1905 ارائه کرد. کتابفروشی عتیقه او همچنین اولین کتاب جوجوتسو را به زبان فنلاندی منتشر کرد که در سال 1905 منتشر شد. نام این کتاب “Dshiu-Dshitsu، ترفندهای جنگ” است. ترجمه یک سال پیش از آن در نیویورک، ایالات متحده آمریکا از اثر H. Irving Hancock منتشر شده در . در آن زمان اما اینجا هیچ شور و شوقی برای ورزش وجود نداشت.

یک تصادف جالب، رویدادهای مرتبط با جوجوتسو در آغاز قرن بیستم را به آووو نینیکتو مرتبط کرده است. این تصادف مربوط به مسابقات قهرمانی کشتی اسکاندیناوی است که در سال 1901 در استکهلم برگزار شد. در این بازی ها، کارل آلن که نماینده باشگاه ورزشی هلسینکی بود، به این دلیل که کشتی او ظاهراً جیو جیتسو بود، محروم شد. حدود 70 سال بعد، آوو نینیکتو تمرینات با وزنه را در سالن بدنسازی باشگاه ورزشی هلسینکی آغاز کرد، جایی که از اوایل دهه 1970 تمرین می کرد. باشگاه جوجوتسو هلسینکی و باشگاه ورزشی هلسینکی از اواسط دهه 1980 سالن های بدنسازی خود را در محل های مجاور برگزار کرده اند.

جوجوتسو در فنلاند فرود آمد

جوجوتسو در دهه 1970 از طریق انگلستان و سوئد وارد فنلاند شد. آوو نینیکیتو سپس شروع به تمرین جوجوتسو در سوئد کرد و شروع به معرفی فعال جوجوتسو به زندگی بودو فنلاند کرد.

Auvo Niiniketo درباره شروع جوجوتسو فنلاندی می گوید: «بودولاجی ها در اوایل دهه 1970 به فنلاند رسیده بودند. جودو قبلاً موقعیت خود را به نحوی تثبیت کرده بود و عموم مردم نوعی تصور از آن داشتند.

در کاراته فعالیت دوره‌ای و مسابقه‌ای وجود داشت، اما این ورزش کاملاً عرفانی و پر از اسرار به عنوان ورزش مردان شکست ناپذیری تلقی می‌شد که تمرین‌کنندگان آن با یک مشت یک گاو نر را تا دم می‌کوبیدند.

چند نفر از آشنایان من کاراته را شروع کرده بودند و چون می دانستند من از کودکی به صورت رقابتی بوکس تمرین می کردم، آمدند تا داستان های شگفت انگیزی از قدرت خردکننده کاراته برایم تعریف کنند. وقتی با هم به تمرین می رفتیم، متوجه شدم که مبارزه با آنها آسان است، مخصوصاً زمانی که آنها نماینده برتر ورزش خود نیستند. ضربات را موثر دیدم و تمرین کردم. بعداً شروع به رفتن به تمرینات کاراته کردم، جایی که (خوشبختانه) مجبور شدم تکنیک اولیه را نیز تمرین کنم. با این حال، تمرین مسابقه به قلب نزدیک‌تر بود.

در حین رفتن به سفرهای تمرینی به سالن بوکس سوئد، از سالن بودو واقع در همان سالن نیز بازدید کردم. چیزی در سالن تمرین می شد که مطمئن نبودم جودو بود یا کاراته. به من گفتند در مورد جو جوتسو است. برای من معقول به نظر می رسید. به هر حال، آموزش شامل تمام عناصری بود که از یک هنر رزمی کامل انتظار می رفت.

بعداً به این فکر کردم که انجام آن ورزش جالب خواهد بود. شروع کردم به جستجوی ارتباط با علاقه مندان به جوجوتسو سوئدی. یافتن ارتباط در آن زمان چندان آسان نبود و من تلاش های بیهوده و بی ثمر زیادی انجام دادم. من این موضوع را با Pekka Uotila، رئیس وقت هلسینکی Voimailijode در میان گذاشتم. او مرا به یاد دوستش انداخت که در رادیو سوئد به عنوان گزارشگر ورزشی برای نسخه فنلاندی کار می کرد. من یک بار در طول سفرهای مسابقه ام با او ملاقات کرده بودم و اوتیلا از من خواست که به او نزدیک شوم (متاسفانه قبلاً نام را فراموش کرده ام).

او با یک سالن بودو در استکهلم ارتباط برقرار کرد، جایی که من برای تمرین به آنجا رفتم. من دیگر بوکس را به صورت رقابتی انجام نمی دادم، اما کاراته به راحتی از سرگرمی جوجوتسو من پشتیبانی می کرد.

در سال 1977 در سالن Voimailijode هلسینکی برای گروه کوچکی از آشنایان آموزش جوجوتسو را شروع کردم. یک پسر جوان در این گروه بود. او امروز هم درگیر است، او تیمو هیروونن 8 دان است.

کنتاکت جوجوتسو سوئدی معلوم شد که یک هورو-اوکو خارج از فعالیت سازمان یافته جوجوتسو است و توسعه مستلزم ایجاد مخاطبین جدید است. یک ارتباط جدید نیز در سوئد پیدا شد: Svenska Budoförbundet، که قبلاً یک عامل قوی در زندگی ورزشی سوئد در آن زمان بود. SBF همکاری خود را با هلسینکی Ju-Jutsuklub تازه تاسیس آغاز کرد.

سیستم جدید عملکرد کمربند به اصطلاح “رسمی” وارد عمل شد و مقادیر قدیمی کمربند از بین رفت. مربیان سوئدی از فنلاند دیدن کردند و اولین آنها “مرد نجیب” جو جوتسو سوئدی، استاد بزرگ هانس گرگر، و همچنین افراد مورد اعتماد گرگر، اینگمار اسکلد و مرحوم بیورن هورنوال بود. مارک اشبرگ از استکهلم نیز اغلب از اینجا در فنلاند بازدید می کند. آخر هفته ها برای کمپ و تمرین به سوئد می رفتیم و در سالن بدنسازی بودو کوای استکهلم می ماندیم.

ریچارد موریس انگلیسی در حال بازدید از یکی از کمپ های لینشوپینگ سوئد بود که در حال مذاکره برای پیوستن سوئدی ها به فدراسیون جهانی جو-جیتسو WJJF (فدراسیون جهانی جو-جیتسو) بود که او رهبری می کند.

سوئدی ها در آن زمان به این اتحادیه نپیوستند، اما ما وارد این اتحادیه نشدیم. مجدداً مقادیر تسمه ای را که به دست آورده بودیم از دست دادیم و عملکرد کمربندها طبق سیستم جدید “رسمی” آغاز شد. با این حال، در این سیستم جدید، ما توانستیم خیلی سریع پیشرفت کنیم.”