جوجوتسو پلیس

جوجوتسو پلیسی یک مهارت استفاده از زور و دفاع از خود است که برای مقامات در نظر گرفته شده است که بر پایه هوکوتوریو جوجوتسو است و بر کنترل یک فرد خشن با استفاده از اصل ملایم ترین ابزار تأکید دارد.  

اصول جوجوتسو پلیسی همان ایده های جوجوتسو هوکوتوریو است که به غیرنظامیان آموزش داده می شود. ایده جو-جوتسو پلیس اجرای به موقع تکنیک های وظایف به شیوه ای کارآمد است. تعداد تکنیک‌ها برای کسانی که جوجوتسو پلیسی را تمرین می‌کنند در مقایسه با آموزش غیرنظامی کمی کمیاب‌تر است، زیرا جوجوتسو پلیس مهارتی است که مستقیماً در این حرفه قابل استفاده است، که باید در یک موقعیت واقعی به طور قابل اعتماد کار کند.

تمرکز بر ملاقات با یک فرد خشن، به عهده گرفتن آنها و تمرین اقدامات کنترلی است. مشکل رو به رشد مواد مخدر نیز در آموزش مورد توجه قرار می گیرد. آستانه درد یک فرد تحت تأثیر مواد مخدر اغلب بسیار بالا است و این واقعیت را باید هنگام تمرین اقدامات کنترلی به خاطر داشت. آموزش با استفاده از نیروی مورد استفاده توسط مقامات نیز بخشی از این برنامه است، همانطور که از طریق تاکتیک های عملیاتی اساسی می گذرد.

فعالیت واقعی جو-جوتسو پلیس در هلسینکی توسط Auvo Niinikedo در اوایل دهه 1980 آغاز شد. از محاسن هوکوتوریو جو جوتسو باید نام برد انتقال پلیس به استفاده از باتوم سخت به جای لاستیک سنتی “نوکیا“.

ایمنی شغلی پلیس و اداره کارآمد این شغل نیازمند رویکردهای حرفه ای است. دستبند بخشی از تجهیزات استاندارد پلیس در سراسر جهان است. تکنیک‌های تفنگ دستی موجود در هوکوتوریو جو-جوتسو، کارکرد کارآمد و ایمن را برای مشتری فراهم می‌کند.

جوجوتسو نظامی

در نیروهای دفاعی، نبرد نزدیک به موقعیتی اطلاق می شود که در آن حریف در فاصله نزدیک باید همیشه به کارآمدترین و سریع ترین راه موجود حذف شود. نبرد نزدیک در موقعیت‌های کاملاً متفاوتی می‌تواند مورد سؤال قرار گیرد، مانند هنگام جنگیدن در موقعیت دفاعی خود یا حریف، در یک مرکز جمعیت، و همچنین در مأموریت‌های مختلف چریکی و ویژه. در نبرد نزدیک، شخص در درجه اول از اسلحه گرم شخصی خود استفاده می کند، ابتدا با تیراندازی و سپس با ضربه زدن یا چاقو زدن. در مرحله بعد از سایر سلاح های سرد و ابزارهای دست ساز استفاده می شود. در صورت لزوم، فرد باید بتواند حریف را بدون سلاح شکست دهد.

هدف

مهارت مبارزه نزدیک بخش مهمی از مهارت های اساسی یک سرباز در تمام شاخه های دفاعی و سلاح ها است. هدف از آموزش رزم نزدیک، توسعه مهارت های فنی رزمی نزدیک، وضعیت جسمانی، شجاعت، اعتماد به نفس، روحیه جنگندگی و ابتکار سرباز برای غلبه بر موقعیت رزمی است. هدف کنترل عمل سریع و غریزی با اقدامات ساده و سرراست برای رام کردن مهاجم است. در امنیت در زمان صلح و خدمت سربازی، و همچنین در عملیات پلیس نظامی، فرد باید بتواند به طور موثر دستگیر و مهار کند، اما در عین حال با در نظر گرفتن این که هیچ خشونتی بیشتر از آنچه که شرایط لازم است استفاده نمی شود.

جوجوتسو برای سربازان به عنوان بخشی از آموزش رزمی نزدیک در نظر گرفته شده است

تکنیک های نظامی جو جوتسو به عنوان بخشی از آموزش رزم نزدیک در آموزش غواصان رزمی، آموزش پلیس نظامی و آموزش کادت های زمینی و دریایی در دانشگاه دفاع ملی استفاده شده است. تکنیک‌های جوجوتسو نظامی ساده و سرراست هستند و هدف آن‌ها رسیدن به اهداف تعیین‌شده برای نبرد نزدیک حتی پس از یک دوره آموزشی کوتاه است.

آموزش جوجوتسو نظامی شامل موارد زیر است:

– موقعیت دفاعی
– حرکت
– جاخالی دادن
– دفاع در برابر حریفان مسلح و غیرمسلح
– مشت
– لگد
– پرتاب و سقوط
– تکنیک های سقوط
– رها شدن از چنگال
– دستگیره های کنترلی و حمل و نقل
– استفاده از باتوم، دستبند و چاقو
– اشکال مختلف مسابقات آزاد

جوجوتسو نظامی به عنوان بخشی از سایر فعالیت های جوجوتسو

جوجوتسو نظامی فقط برای نیازهای آموزشی نظامی نیروهای دفاعی در نظر گرفته شده است. با این حال، شباهت های زیادی با جوجوتسو پلیس و مرزبانی دارد. مهم ترین تفاوت به عنوان مثال است. صراحت تکنیک ها و کار با چاقو. یک تمرین‌کننده جو-جوتسو نظامی علاوه بر تکنیک‌های خود، مهارت‌های مشابهی با یک تمرین‌کننده معمولی جو-جوتسو هوکوتوریو دارد. این به شما این فرصت را می دهد که نه تنها با گروه خاص خود، بلکه با دیگر علاقه مندان به جوجوتسو تمرین کنید.